Maaike

Hoi hoi,

Een heel bijzondere dag!!!

Om half 7 ging bij ons de wekker om zo snel mogelijk op weg te gaan naar Smithfield, waar het kamp is waar ons Maaike nu werkt. Na ongeveer 2 1/2 uur rijden en weer door een heel mooi gebied kwamen we aan op het kamp. Hier hadden we al erg lang naar uitgekeken om ons Maaike te gaan zien. Ze stond ons al op te wachten met een paar kinderen uit haar bunk. Eerst flink geknuffeld natuurlijk en alle groetjes overgebracht. Wel een apart en bijzonder gevoel om haar hier te zien. Gelijk kwamen er verschillende mensen van de leiding naar ons toe en werden we heel vriendelijk ontvangen. Maaike vertelde met trots aan iedereen dat wij haar ouders waren en kregen ook hele leuke en lieve reacties. Hoe zij met iedereen praatte in vloeiend Engels was mooi om te horen, ze kan het al erg goed, soms praatte ze gewoon ook in het Engels tegen ons. We hebben een hele rondleiding over het kamp gehad met alles erop en eraan. Ondertussen bleven we counselors tegen komen en bijna iedereen was zo blij voor ons Maaike dat wij er waren omdat ze schijnbaar al een paar dagen tegen iedereen aan het vertellen was dat wij langs zouden komen. Ze kent ook bijna iedereen van de counselors bij naam en wat die allemaal doen op het kamp, knap hoor. Ze heeft er ook al een paar echte vriendinnen tussen zitten. Ik mocht ook in haar bunk gaan kijken, Hein helaas niet omdat daar geen jongens mogen komen. Het is een meisjes kamp en op sommige plaatsen mogen geen mannen komen. Het zag er erg gezellig uit maar wel wat vol. Ons Maaike slaapt boven in een stapelbed. Verder hebben we het zwembad waar ze les geeft gezien. Ook geeft ze les en houd ze toezicht bij het meer. De zon heeft haar al een heel mooi kleurtje bezorgd, ze heeft nog nooit zo bruin gezien. Tijdens de rondleiding zijn we nog verschillende kinderen van haar bunk tegengekomen en wilde heel graag weten wie wij waren en vonden het wel een beetje vreemd om ons daar te zien en dat wij de ouders van Maaike waren. Maaike raakte niet uitgepraat over wat er allemaal te beleven valt op het kamp en wat ze allemaal moet doen iedere dag. Ze hoeft d'r eigen echt niet te vervelen. Ook zijn er nog twee jongens uit Nederland, Joey en Pieter en die hebben we ook gezien en nog even mee zitten kletsen in het Nederlands. We werden ook nog uitgenodigd om mee te gaan lunchen met iedereen dus alle kinderen en leiding bij ons Maaike aan de tafel. Wat je dan allemaal ziet en hoort is ongelofelijk. Meer dan 300 kinderen die tegelijk gaan eten in een half uur tijd. Er werd gezongen, uit het niets komen er yells en uit iedere hoek van de zaal beginnen er dan meisjes te lopen om in het midden bij elkaar te komen. Is de yell klaar dan gaan ze weer terug naar hun plaats en zo ging dat de hele tijd door. We moesten goed door eten om op tijd klaar te zijn. Na het eten zijn we weg gegaan en zijn we met Maaike naar de kust gereden, even weg van het kamp, was ook wel even lekker voor haar. Hebben veel gekletst over van alles en nog wat. Zijn toen tegen de avond weer terug gereden richting kamp maar hebben onderweg eerst nog wat gegeten in de kroeg waar ons Maaike met rest van de counselors wel eens gaat stappen. Zo hebben we op deze manier alles gezien waar Maaike vertoeft. Voor ons erg uniek om dit mee te maken en volgens ons Maaike was dit voor haar ook erg bijzonder om dit alles aan ons te mogen laten zien. Toen nog even een ritje terug naar ons hotel. Erg moe maar het was het allemaal waard. Welterusten allemaal.

Doei doei